بررسی MongoDB

mongoDB (مونگودی‌بی)  یک Document-oriented database (پایگاه داده سند-گرا) است. و در گروه پایگاه‌های داده NOSQL قرار دارد.دراین نوع پایگاه داده  جدول و رکورد وجود ندارد و از collection (مجموعه) و سند استفاده می‌شود. می‌توان گفت مجموعه شبیه به جدول و سند شبیه به رکورد در پایگاه داده رابطه‌ای است.

در این پایگاه داده، داده‌ها ساختار ثابت ندارند و هر دو سند (شبیه رکورد در پایگاه رابطه‌ای) می‌تواند ساختار کاملا متفاوت داشته باشد، به این نوع ساختار BSON می‌گویند

 این فیلد جدید به عنوان یک شیء جدا یا یک سند توکار ذخیره شده‌است. ولی اگر میخواهید به عنوان یک فیلد، همانند دیگر فیلدها ذخیره شود، باید فیلد ExtraField را به ویژگی BsonExtraElement مزین کنید. پس مدل را به شکل زیر بازنویسی میکنیم

رکوردها را بررسی کند که این پروسه‌ها سربار RAM و CPU را به شدت افزایش می‌دهد در حالیکه مونگودی‌بی به دلیل ساختار NOSQLL تنها دخیره و جستجو می‌کند و در نتیجه سرعت دستیابی و ذخیره داده‌ها به شدت کاهش می‌یابد.

دخیره حجم بالاتر دیتا

پایگاه‌های داده به دو شکل می‌تواند حجم داده‌های قابل ذخیره در سیستم را افزایش دهند. horizontal-scaling و vertical-scalingg.vertical

scaling

 در این روش دیتاها روی یک node ذخیره می‌شود و برای افزاش حجم داده‌ها RAM و CPU یا Hard Disk (هارد) را افزایش می‌دهیم. از جمله پایگاه‌ داده‌ای که از این روش استفاده می‌کنند می‌توان MySQLL را نام برد.

• با گسترش کلاستر تعداد پردازش‌هایی که هر shard انجام می‌دهد کاهش می‌یابد (به دلیل پخش شدن پردازش‌ها بین shardها)، در نتیجه سرعت دسترسی به داده‌ها افزایش می‌یابد.
•  همچنین با افزایش تعداد shardها حجم داده‌ی قابل ذخیره نیز افزایش می‌یابد.